Facts About بیماری پارکینسون ولایتی Revealed

Facts About بیماری پارکینسون ولایتی Revealed

Blog Article

درمان پارکینسون هنوز به طور قطع پیدا نشده است؛ اما داروهای زیادی وجود دارند که برای کنترل این بیماری مغز و اعصاب مفید هستند. در این زمینه می‌توان از لودوپا، آمانتادین، بی‌پریدن و سلژلین استفاده کرد.

انجام فعالیت ها و ورزش های منظم برای پیشگیری از پارکینسون

علاوه بر خوردن بیشتر این غذاهای مفید ، بهتر است از لبنیات و چربی اشباع شده پرهیز کنید.

فیزیوتراپی به دلیل جلوگیری از پیشرفت بیماری و ممانعت از محدودیت های عملکردی در درمان بسیار موثر خواهد بود.

این وضعیت زمانی ایجاد می شود که غذا یا سایر اشیاء خارجی به داخل ریه ها استنشاق شود.

به طور میانگین ، طول عمر افراد مبتلا به پارکینسون ۸۱ سال محاسبه شده که با میانگین امید به زندگی جهانی برابر است. اما باید پذیرفت که بیش از هر چیزی ، امید به زندگی و طول عمر افراد به روحیه فرد و اینکه آیا واقعا درمان را جدی و به امید بهبودی دنبال می کند یا خیر ، وابسته است : ممکن است فردی در سن پائین به پارکینسون دچار شود ، مدت زیادی با بیماری دست و پنجه نرم کرده ولی نهایتا شکست بخورد ولی یک فرد ۶۵ ساله مدت کمی درگیر بیماری باشد و نهایتا بیش از ۸۱ سال هم زندگی کند.

زوال عقل و روان‌پریشی دو مشکل روانی جدی هستند که معمولا بُروز آن‌ها به زمان نیاز دارد. روان‌پریشی وضعیتی جدی است که در آن فرد چیزهایی می‌بیند یا می‌شنود که در آنجا نیست و به چیزهایی اعتقاد دارد که در دنیای واقعی وجود ندارند.

کاردرمانی در منزل جلوگیری از بیماری پارکینسون با این هدف صورت می‌گیرد که بیمار قادر باشد تمامی کارهای شخصی روزمره ی خود را به تنهایی انجام دهد.

۳. فلج فوق‌هسته‌ای پیشرونده: افرادی که مبتلا به این بیماری نادر هستند، ممکن است دچار مشکلاتی در زمینه‌ی تعادل شوند که موجب افتادن مکرر آن‌ها شود.

میزان آزار دهندگی علائم یکسان در مورد بیماران مختلف ، مشابه نمی باشد. لذا علائم این بیماری در بیماران مختلف دارای تفاوت هایی می باشد.

اکثر افراد مبتلا به بیماری پارکینسون علائم غیرحرکتی را نیز تجربه خواهند کرد.

علائم غیر حرکتی علائم حرکتی مانند سفتی عضلات و لرزش بیشتر برای ارزیابی پیشرفت بیماری پارکینسون استفاده می شود. با این حال، علائم غیر حرکتی نیز رایج است.

 هر سال ، محققان در تلاش هستند تا بفهمند چرا افراد مبتلا به پارکینسون می شوند.  

وراثت : به ندرت اتفاق می افتد که این بیماری از والدین به کودکانشان انتقال یابد. در بیشتر موارد می توان گفت که پارکینسون ارثی نمی باشد. در صورتی که عضو درجه یک خانواده به پارکینسون مبتلا باشد ممکن است ۳ درصد خطر ابتلا را در افراد دیگر خانواده بیشتر کند این بدان معنی است که خواهر ، برادر ، پدر و یا مادر که دارای این بیماری می باشند کمی خطر ابتلا به این عارضه را افزایش دهد.